โรคพาร์กินสัน (Parkinson's disease)

สาเหตุที่ทำให้เกิดอาการของโรคนี้ ?

โรคที่เกิดจากความเสื่อมของเซลล์สมอง โดยเฉพาะส่วนที่สร้างโดพามีน (Dopamine) ซึ่งเป็นสารสื่อประสาทที่จำเป็นต่อการทำงานของสมอง ทำให้โดพามีนมีปริมาณน้อยลง จึงส่งผลให้เกิดความผิดปกติของการเคลื่อนไหว

อาการและแนวทางการดำเนินโรค

อาการทางกาย
สั่น, เคลื่อนไหวช้า, หน้านิ่ง, พูดช้า เสียงค่อย, น้ำลายไหล, ร่างกายแข็งเกร็ง, เดินลำบาก, เดินซอยเท้า, เท้าติดเวลาก้าวขา, หกล้มง่าย
อาการทางจิตใจ
ซึมเศร้า, วิตกกังวล
อาการอื่น ๆ
ความจำระยะสั้นไม่ค่อยดีในระยะต้น ความจำเสื่อมในระยะท้าย, เหงื่อออกมาก, ท้องอืด, ท้องผูก, ปัสสาวะบ่อย, ควบคุมการปัสสาวะไม่ได้, การรับรู้กลิ่นและรสไม่ดี, มึนศีรษะเวลาลุกขึ้นเนื่องจากความดันโลหิตต่ำลง

แนวทางการดำเนินโรค

อาการของโรคจะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากความเสื่อมของเซลล์สมอง ทำให้สูญเสียสมองส่วนที่ทำหน้าที่ในการผลิตสารสื่อประสาทไปและไม่สามารถสร้างขึ้นทดแทนใหม่ได้

วิธีการรักษา

การรักษาด้วยตัวเอง
ออกกำลังกายและฝึกตามที่นักกายภาพบำบัดแนะนำ
การรักษาทางกายภาพบำบัด
- ฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ
- ฝึกการประสานสัมพันธ์ (coordination)
- ฝึกการทรงตัว
- ฝึกการเดิน
- กระตุ้นการรับรู้
การรักษาอื่น ๆ
ในปัจจุบันยังไม่มีการรักษาโรคพาร์กินสันให้หายขาดหรือหยุดยั้งการดำเนินของโรคได้ ซึ่งวิธีการรักษาที่ใช้โดยทั่วไปมีดังนี้
- การรักษาด้วยยา เป็นการรักษาตามอาการ โดยใช้ยาที่ออกฤทธิ์ที่ระบบโดพามีน
- การรักษาโดยการผ่าตัดกระตุ้นสมองส่วนลึก (deep brain stimulation) เป็นวิธีการรักษาด้วยการผ่าตัดฝังขั้วไฟฟ้าเพื่อไปกระตุ้นสมอง ใช้สำหรับรักษาผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน ซึ่งเคยได้รับการรักษาด้วยยา แต่มีอาการมากขึ้นจนการรักษาด้วยยาไม่ให้ผลดีเท่าที่ควร
- ทั้งนี้ แพทย์จะเป็นผู้พิจารณาวิธีการรักษาที่เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละราย

การป้องกันไม่ให้กลับมาเป็นอีกของโรคนี้

รับประทานยาชะลอการฝ่อลีบของสมองและรักษาระดับความรุนแรงของโรคไม่ให้เพิ่มมากขึ้น
ออกกำลังกายเพื่อป้องกันการฝ่อลีบของกล้ามเนื้อจากการมีกิจกรรมทางกาย (Physical Activity) ที่ลดลง