ความประทับใจ จากผู้ป่วยที่มาใช้บริการของ KIN ที่ฟื้นฟูหายจาก Stroke
ข่าวสารบทความ

คำว่า 金 (คิน) แปลว่า ทอง / 継ぎ (ซึกิ/สึงิ) แปลว่า แปะ, ต่อ มันช่างบังเอิญที่ชื่อศูนย์ที่เรามาพักฟื้นฟูก็ชื่อ KIN คิน ที่น่าจะแปลว่าทองเหมือนกัน เพราะสีของที่นี่ก็คือสีทอง

การได้มาฟื้นฟูร่างกายที่นี่ ช่วยซ่อมร่างกายเราได้เร็วมาก ทั้งซ่อมแซมด้านอาหารและโภชนาการ ที่เรียกว่าต้องปรับเปลี่ยนใหม่หมด จากเดิมที่กินข้าวเยอะ ไม่ชอบกินผัก ก็กินข้าวน้อยลง กินผักผลไม้มากขึ้น นอกจากช่วยลดน้ำหนักแล้ว ยังช่วยให้ข้าว แป้ง น้ำตาล ไม่ไปเหลือสะสมในร่างกายเป็นไขมัน เพิ่มคลอเรสเตอรอลให้ร่างกายอีกด้วย เรียกว่าพักฟื้นแล้วผอมลงในคราวเดียว

อีกหนึ่งซ่อมคือ ซ่อมแซมและเสริมสร้างกล้ามเนื้อส่วนที่สึกหรอเพราะอาการของโรคให้ดีขึ้น ที่ KIN มีบริการด้านกายภาพบำบัด ที่น้องนักกายภาพจะคอยแนะนำ และช่วยให้สมองเราเรียนรู้ที่จะฝึกกล้ามเนื้อใหม่อีกครั้ง ทั้งแขน ขา กล้ามเนื้อมัดใหญ่และเล็ก หัดที่จะใช้งานมันอีกครั้ง จะได้กลับไปใช้ชีวิตปกติได้อีกหน แม้จะไม่ได้เหมือนเดิม 100% แต่อย่างน้อยก็พอจะช่วยเหลือตัวเองได้ในระดับหนึ่ง จะได้ไม่ต้องเป็นภาระใครมากนัก

ส่วนตัวพูดได้เต็มปากเลยว่า รู้สึกโชคดีมากที่ตัดสินใจถูก เลือกมาอยู่ศูนย์ฟื้นฟู ที่มีคนคอยดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกิน หรือเหนื่อยกับการเดินทางไปทำกายภาพ บรรยากาศก็เหมือนอยู่บ้าน อยู่คอนโด เป็นสัดเป็นส่วน และยังมีกิจกรรมสันทนาการ ให้ผู้ป่วยมาทานข้าวร่วมกัน ทำกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ ร่วมกัน เพื่อความบันเทิง ไม่เหงา ในขณะที่พักฟื้นอยู่ที่นี่

ในความโชร้ายก็มีความโชคดีอยู่ การเจ็บไข้ได้ป่วยอาจเป็นโชคร้ายที่เกิดขึ้นในชีวิต แต่ก็เป็นความโชคดีที่ได้เปลี่ยนประสบการณ์นี้เป็นบทเรียน หรือเป็นอุทาหรณ์ให้กับเพื่อนๆ และผู้อื่น ให้หันกลับมาดูแลร่างกายกันมากขึ้น และยังอาจเป็นกำลังใจให้กับใครบางคน ว่าความเจ็บไข้เป็นเรื่องธรรมดา รักษาได้ฟื้นฟูได้ ขอแค่คุณมีกำลังใจ และมีปัจจัยที่ช่วยสนับสนุนส่งเสริมให้คุณกลับมาดีขึ้น

ศูนย์ฟื้นฟูก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือกในการดูแลผู้ป่วย โดยเฉพาะคนไข้สโตรกที่ไม่เพียงแค่ต้องการคนดูแล แต่ต้องการกายภาพบำบัดควบคู่ไปด้วย จบได้ในที่เดียว คนไข้ไม่เหนื่อย คุณก็ไม่เหนื่อย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของมืออาชีพเถอะค่ะ ถ้าล้มอีกครั้งจะไม่คุ้มเลย

เล่าจากประสบการณ์จริงโดย พี่บี๋ คนไข้สโตรกเมื่อเดือนธันวาคมปี 2562 ปัจจุบัน กุมภาพันธ์ 2563 สามารถกลับบ้าน เดินเหินและใช้ชีวิตเป็นปกติได้แล้ว