KIN

พิธีกร : ระยะเวลาที่ได้เข้ารับการฟื้นฟู

คุณสมภพ : ก็ตอนนั้นคุณแม่เป็นในช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์แล้วเข้า I.C.U ประมาณ 1 อาทิตย์ แล้วผมก็เริ่มมาที่นี่ น่าจะ 2 เดือน จนถึงวันนี้ (วันที่สัมภาษณ์) นะครับ 2 เดือน แล้วก็ทำตามโปรแกรมอย่างที่บอกมีโปรแกรมกายภาพบำบัดเพิ่มเติมวันเว้นวัน แล้วก็มีน้องช่วยทำ Home Program ด้วย บางทีผมมาเยี่ยมก็จับเขาลุกเดินบ้างแค่แบบเดินไปมาในห้อง

พิธีกร : จะมีกิจกรรมในระหว่างวัน มีเรื่องของการทำกายภาพบำบัดและทำเครื่องกระตุ้นแม่เหล็กไฟฟ้าที่สมอง (TMS)

คุณสมภพ : ใช่ครับทำเครื่องกระตุ้นแม่เหล็กไฟฟ้าที่สมอง (TMS) ด้วย ทำรวดเดียวเลยทั้งอาทิตย์ อาทิตย์นึงก็ทำต่อเนื่องคุณหมอแจ้งว่าถ้าทำต่อเนื่องกันทั้งอาทิตย์มันจะได้ผลดีกว่าก็เลยยาวเลยทีเดียว แล้วก็จะมีช่วงนั้นที่คุณแม่ก็จะงอแงนิดนึง แบบเดียวก็ลงไปช็อตไฟฟ้า  แต่ว่ามันก็ดีกับเขาแหละ เขาแบบดีขึ้น เขาก็แบบเห็นว่าดีขึ้นจริง ๆ

พิธีกร : ความประทับที่รู้สึกกับ KIN

คุณสมภพ : คือจริง ๆ ผมประทับใจตั้งแต่ที่มาฟังสัมมนาคือตอนแรกที่มาที่นี้ตอนแรกคิดว่าจะมาดูเฉย ๆ แต่พอดีว่ามีสัมมนาพอดีเรื่องเกี่ยวกับโรคหลอดเลือดสมอง ก็เลยมากับแฟนสองคนครับแล้วก็มาฟัง วิสัยทัศน์ของคุณหมอ ฟังน้องกายภาพพูดถึงเรื่องทั้งหลายแหล่ ว่าเขามีการทำงานกันยังไงที่นี้เขาดูแลคนไข้กันยังไง หลังจากนั้นไม่นานผมก็จองเลย  พอจองมาแล้วก็รู้สึกว่า ที่นี้แบบก็เป็นอย่างที่เราคิดไว้จริง ๆ คือทั้งเงียบสงบ แล้วพยาบาลทุกคนก็เป็นมืออาชีพ  คุณหมอเป็นมืออาชีพที่จะเป็นแบบดูแลได้ตลอด 24 ชั่วโมง อะไรอย่างนี้ครับ  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความสะอาด เปลี่ยนแพมเพิส ดูแลอาบน้ำ แปรงฟัน เรื่องของการจัดยา  เรื่องสำคัญก็คือเรื่องยาก็เป๊ะหมด มียาตัวไหนจะหมดยาตัวไหนขาดหายตกไป ตัวไหนที่รู้ว่าควรจะมีแต่ไม่มีในลิสต์อะไรอย่างนี้เรารู้สึกว่าเตือนเราได้ว่า ตัวนี้นะควรมีนะครับคุณหมอน่าจะต้องให้มา  ไม่ใช่แบบว่าไม่มีหรืองดอะไรอย่างนี้  จนผมต้องแบบไปค้นปรากฏว่าเป็นเราเองที่ดันลืม  ดีนะที่เขาทัก  ถ้าเขาไม่ทักเขาแบบ อ๋อญาติผู้ป่วยบอกว่าหมอไม่ได้ให้มาก็ปล่อยผ่านอะไรอย่างนี้ ที่นี้ก็จะแบบต้องมียาตัวนี้นะครับจนผมต้องกลับไปเช็คอีกทีว่ามันมีจริง ๆ รู้สึกว่าแบบก็เหมือนเป็นบ้านอีกบ้านที่มาหาแม่ได้ทุกวัน แล้วก็มีญาติๆ มีพี่น้องช่วยกันดูแล น้องๆ พยาบาล พี่ๆ ทีมงานช่วยกันดูแลรู้สึกดีครับประทับใจ

พิธีกร : คุณสมภพอยากจะแนะนำให้กับคนที่เจอเหตุการ์ณคล้าย ๆ คุณสมภพหรือผู้ที่ดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองอย่างไรบ้างคะ

คุณสมภพ : อย่างแรกที่จะบอกนะครับมีสติก่อน อย่างแรกเลยพอเหตุการ์ณเกิดขึ้นเนี่ยไม่ว่าเราจะเห็นเองเจอกับตาตัวเองคุณพ่อคุณแม่กำลังล้มหรือเหตุการ์ณปากเบี้ยวแขนล้า หรืออะไรต่อหน้า หรือมีคนโทรมาบอกอย่าตกใจให้เราตั้งสติแล้วก็รู้จักมัน ก็คือรู้จักโรคว่ามันเป็นยังไง มันทำงานยังไง อะไรคือแฟกเตอร์ที่ดีอะไรคือแฟกเตอร์ที่ไม่ดีของโรคนี้ พอถึงเวลาเราเข้าใจโรคในระดับนึงแล้ว

   พอสมมุติโรคมันเริ่มหนักขึ้นจนเกินกว่ามือเราจัดการได้แล้ว เกินกว่าที่เราจะดูแลได้ไม่ว่าจะคุมเรื่องอาหารหรืออะไรก็แล้วแต่ เราก็ต้องมองหาศูนย์ที่เราไว้ใจ เชื่อใจ อย่างที่ผมบอกผมเลือกหลายที่มาก ไม่ใช่แค่ที่นี้ แบบมาแล้วผมเอาเลยด้วยเหตุผลต่างๆ นาๆ ถามว่าราคาสมเหตุสมผลไหม ผมว่าราคาสมเหตุสมผลมากสำหรับในที่แบบนี้นะทุกๆ ที่  ก็คือราคาไม่ได้หนีกันเลย แต่มันต่างกันเยอะมากตรงที่แบบหนึ่งคือ ที่นี้แบบ Professional ทุกคนเป็น Professional หมด แล้วก็ดูแลได้แบบตรงจุดตรงโรค ห้องพักก็ดีเหมาะสำหรับการพักฟื้นอย่างแท้จริง ไม่ใช่เป็นแค่ห้องให้ผู้ป่วยนอนแล้วก็แบบลงมาทำกายภาพ เป็นห้องที่ญาติ ๆ สามารถมาอยู่ได้หรือว่าคนที่ดูแลใกล้ชิดมานอนมาพักอยู่ได้ ถ้าเป็นห่วงหรืออะไรอย่างนี้มาอยู่ได้แต่ถ้าอย่างผมก็คือผมอาจจะไม่มีเวลามานอนกับคุณแม่มาก ผมก็จะไว้ใจให้ที่นี้ดูแลมีอะไรเราก็จะมี line กลุ่มคุยกันที่นี้ก็จะสร้าง line กลุ่มขึ้นมาเพื่อจะบอกว่า คุณแม่เป็นอย่างไรหรือมีภาพรายงานว่าคุณแม่เดินได้ดีนะ

     คุณแม่เก่งขึ้นเยอะเลยนะอะไรอย่างนี้ หรือบางทีคุณแม่ลืมชาร์จแบตโทรศัพท์แล้วแบตหมดผมก็จะแบบบอกให้ชาร์จแบตให้คุณแม่หน่อยผม ติดต่อคุณแม่ไม่ได้ คือ มันเหมือนอยู่บ้าน เอาง่าย ๆ เหมือนครอบครัว คือแบบเหมือนบอกลุงป้าน้าอา คือได้ทุกอย่างแบบทุกอย่างที่คุณแม่สมควรจะได้รับอะไรอย่างนี้ ที่นี้ให้หมดเลยทุกย่างจริง ๆ แล้วก็เรื่องของการดูแลด้านยา อาหาร ทั้งหลายแหล่ ด้านเกี่ยวกับการรักษาพยาบาลที่แบบนอกเหนือจากที่มาพักฟื้น เรื่องของการดูแลได้เต็มที่เลยก็รู้สึกอยากให้ทุกคนมั่นใจว่าที่นี่ไม่ใช่สถานที่เลี้ยงดูคนชรา ไม่ใช่สถานที่เอาคนชรามาทิ้งแล้วไม่ได้รับการดูแล อยากให้พาเขามาที่นี้เหมือนเป็นบ้านอีกหลังหนึ่งที่คุณมาหาได้ตลอดไม่ใช่ที่คุณจะมาผลักภาระ ไม่ใช่ที่ที่คุณจะแบบยังไงที่นี้ก็รักษาหาย  แต่ทุกคนต้องช่วยกัน เราด้วย ทางนี้ด้วย

    ทุกคนต้องช่วยให้กำลังใจคนป่วยให้เขารู้สึกว่ามาอยู่ที่นี้ไม่ใช่ว่าเอาเขามาทิ้ง จนเขาไม่มีกำลังฟื้นตัวขึ้นมาดีขึ้นมาเหมือนเดิม ต้องให้เขารู้สึกว่าอีกไม่กี่วันเขาจะได้กลับบ้านแล้ว อีกสักพักเขาก็ได้กลับบ้านแล้ว แต่ให้อยู่ที่นี้อย่างอย่างสบายใจ และเราก็มาดูแลเขาได้ปกติเหมือนเดิม เดินเข้าเดินออกทักน้องๆ เจอน้องๆ ทักแม่ครัว วันนี้ทำอะไรให้แม่ผมกินครับ รู้สึกแบบดีกว่าเราไปสถานที่ที่เราเกร็ง ที่ที่เรารู้สึกว่ามันคือโรงพยาบาล  มันคืออะไรที่แบบคุณหมอจะต้องดุ คุณหมอจะต้องห้ามหรือแบบพยาบาลต้องมาทำเสียงเข้มใส่เรา คือมันไม่ใช่ที่นี้คือแบบไม่มีเลยอะไรแบบนี้  รู้สึกว่าอยากให้ทุกคนมั่นใจว่ามาที่นี้แล้วแบบคนป่วยหายแน่นอนเพียงแต่ว่าใช้เวลาเท่าไหนแค่นั้น มันอยู่ที่ตัวคุณด้วยอยู่ที่กำลังใจคนช่วยด้วยที่นี้ก็ทำเต็มที่ของเขาแล้ว

พิธีกร : ขอบคุณค่ะ